مطالعه جدید درباره نمایشگرها و رشد شناختی کودکان
تاریخ انتشار: ۲۴ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۸۶۶۵۸
ایتنا - قرار گرفتن زودهنگام یا بیش از حد در معرض نمایشگرها تا چه اندازه بر رشد شناختی کودک تاثیر می‌گذارد؟ این موضوع در حال حاضر بین محققان تفرقه ایجاد کرده است چراکه اجماعی در این زمینه وجود ندارد.
طبق مطالعه‌ای که روز چهارشنبه ۱۳ سپتامبر منتشر شد، مدت زمانی که کودکان در مقابل نمایشگرها سپری می‌کنند تا حدی بر رشد آنها تاثیر دارد اما این تاثیرات متفاوت است و عوامل دیگری نیز دخیل هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نویسندگان این مطالعه که تحت حمایت موسسه ملی بهداشت و تحقیقات پزشکی فرانسه (Inserm) انجام شده و در مجله روانشناسی کودک منتشر شده است نتیجه‌گیری می‌کنند: «زمینه کانتکست که در آن از نمایشگرها استفاده می‌شود مهم است.» آنها با این حال می‌گویند مدت زمانی که کودکان از نمایشگرها نیز استفاده می‌کنند روی رشد شناختی آنها دخیل است.
این نهاد گفته است: «مطالعه جدید مانند مطالعات قبلی رابطه منفی بین زمان قرار گرفتن در معرض نمایشگرها و رشد را نشان می‌دهد. همچنین نشان می‌دهد که این رابطه برای همه حوزه‌های شناختی صادق نیست و زمانی که محیط زندگی خانواده آن را به درستی در اختیار کودکان قرار دهد این موضوع کمتر خواهد شد.»
همچنین نتایج این مطالعه رابطه منفی معناداری را بین قرار گرفتن کودکان در معرض صفحه نمایش تلویزیون در طول وعده‌های غذایی خانوادگی و رشد اولیه زبان تایید می‌کند.
قرار گرفتن بیش از حد کودکان در معرض نمایشگرهایی مانند صفحه کامپیوتر، گوشی‌های هوشمند، تلویزیون و … چندین سال است که موجی از هشدار را ایجاد کرده است. برخی از متخصصان این موضوع را تهدیدی جدی می‌دانند که با اوتیسم هم ارتباط دارد.
در حالی که رشد زبانی در قلب اکثر مطالعات پیش بوده است، سایر حوزه‌های شناختی کمتر مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. همین امر درباره تاثیری که محیط خانواده و فعالیت‌های روزمره کودک می‌تواند داشته باشد نیز صدق می‌کند.
در مطالعه جدید «کوهورت» (نوعی از مطالعات مشاهده‌ای و زیرمجموعه مطالعات تحلیلی که امکان نتیجه‌گیری بسیار قوی را فراهم می‌کند)] گروه بزرگی از کودکان یعنی ۱۴ هزار نفر در طول سال‌ها مورد بررسی قرار گرفتند.
محققان این کودکان را در سه سن مورد ارزیابی قرار دادند که شامل کودکان ۲ ساله، سه و نیم ساله و سپس پنج و نیم ساله می‌شد. داده‌های این مطالعه بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ جمع‌آوری شدند. والدین مدت زمان استفاده فرزندانشان از نمایشگرها را گزارش کردند.
تیم تحقیقاتی به سرپرستی جاناتان برنارد به دنبال ارزیابی ارتباط بین استفاده از نمایشگرها و رشد شناختی در اوایل دوران کودکی بودند. در این مطالعه عوامل اجتماعی، عوامل مرتبط با دوران بارداری، زمینه خانوادگی و عادات سبک زندگی بررسی شدند. در نهایت حوزه‌های شناختی مختلف مانند رشد زبانی در دو سالگی، استدلال غیرکلامی در ۳.۵ سالگی و رشد کلی شناختی در ۳.۵ و ۵.۵ سالگی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
آنها به این نتیجه رسیدند که بین استفاده از نمایشگرها و رشد فکر کودکان پیوند «محدودی» وجود دارد.
موسسه ملی بهداشت و تحقیقات پزشکی فرانسه در بیانیه رسانه‌ای خود جزییات بیشتری منتشر کرد و گفت که مطمئنا در سنین ۳.۵ و ۵.۵ سال زمان قرار گرفتن در معرض نمایشگرها با نمرات رشد شناختی کلی ضعیف‌تر به ویژه در زمینه مهارت‌های حرکتی ظریف، مهارت‌های زبانی و استقلال همراه بوده است.
این سازمان ادامه می‌دهد: «با این حال وقتی عوامل سبک زندگی که احتمالا بر رشد شناختی تاثیر می‌گذارند در نظر گرفته شد رابطه منفی کاهش یافت و به شدت کم شد.»
تلویزیون روشن در زمان وعده‌های غذایی خانوادگی
نتایج مطالعه همچنین نشان داد که جدا از مدت زمان قرار گرفتن در معرض نمایشگرها، روشن بودن تلویزیون در طول وعده‌های غذایی خانواده در سن ۲ سالگی کودک با نمرات عملکرد ضعیف‌تر رشد زبان در همان سن مرتبط است. این کودکان همچنین در ۳.۵ سالگی رشد کلی شناختی ضعیف‌تری داشتند.
شوآی یانگ، اپیدمیولوژیست و نویسنده اصلی مطالعه در بیانیه مطبوعاتی می‌گوید: «تلویزیون با جلب توجه اعضای خانواده در کیفیت و کمیت تعاملات بین والدین و فرزندان اختلال ایجاد می‌کند.»
وی اضافه می‌کند: «علاوه بر این، تلویزیون یک صدای پس زمینه را روی بحث‌های خانوادگی در حین وعده غذایی اضافه می‌کند بنابراین رمزگشایی صداها را برای کودک دشوار و درک و بیان کلامی را محدود می‌کند.»
بنابراین این نتایج نشان می‌دهد که مدت زمان استفاده از نمایشگرها تنها عاملی نیست که باید در نظر گرفته شود بلکه زمینه‌ای که در آن نمایشگرها مورد استفاده قرار می‌گیرد می‌تواند عامل مهمی باشد. علاوه بر این همه حوزه‌های شناختی به یک شکل تحت تاثیر قرار نمی‌گیرند.
جاناتان برنارد می‌گوید: «سال‌های اول زندگی برای رشد شناختی و همچنین ایجاد عادات سبک زندگی تعیین کننده است. هنگامی که کودک بیش از حد از نمایشگرها استفاده می‌کند، این کار به ضرر سایر فعالیت‌ها یا تعاملات اجتماعی ضروری کودک برای رشدش تمام می‌شود.»
منبع: ايتنا
کلیدواژه: تلویزیون نمایشگر موبایل رشد شناختی کودکان معرض نمایشگرها حوزه های شناختی قرار گرفتن رشد شناختی مدت زمان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۸۶۶۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا افراد مسن سرعت حرکت بدنشان کم می‌شود؟
به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.
بیشتر بخوانید: چگونه در پیری جوان شویم؟علا احمد(Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی می‌گوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچه‌ای به روی پیری و پارکینسون می‌گشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.
برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگوهای این دستیابی‌ها، محققان کشف کردند که به نظر می‌رسد افراد مسن‌تر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر می‌دهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.
دکتر اریک سامرساید(Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچه‌سازی دریافت کرده است، می‌گوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.
این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت می‌کنند، بررسی کرد.
اولین مورد نشان می‌دهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام می‌دهند. مورد دوم پیشنهاد می‌کند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید می‌کنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار می‌رود.
در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکان‌نما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق می‌شدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت می‌کردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روش‌های مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوان‌تر دست‌های خود را سریع‌تر به سمت پاداش حرکت می‌دهند، در حالی که بزرگسالان مسن‌تر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود می‌بخشند.
هنگامی که محققان وزنه‌ای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.
دکتر رابرت کورتر(Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح می‌دهد: به نظر می‌رسد که مغز می‌تواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف می‌کند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم می‌کند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت می‌کنید، واکنش سریع‌تر به گزینه‌ای ارزان‌تر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.
یافته‌ها نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد هزینه‌های تلاش برای رسیدن، عامل تعیین‌کننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمی‌تواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمان‌هایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.
احمد می‌گوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان می‌دهد که هزینه‌های تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسن‌تر را کُند می‌کند.
این تحقیق به طور بالقوه می‌تواند ابزارهای جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری پارکینسون، ام‌اس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف رازهای پیری و حرکت ادامه می‌دهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالش‌های ناشی از افزایش سن نزدیک‌تر می‌کند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/
کد خبر: 1228542 برچسب‌ها دانستنی ها
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد